آخرین روزهای انتظار در حالی سپری می شود که ماه رمضان هم آغاز شده و روزه داری
سختی انتظار را دو چندان می کند.
این روزها مادرت بسیار نگران توست و هر هفته چندین بار برای انکه از سلامت تو اطمینان
حاصل کند به دکتر مراجعه می کند . وقتی که ساکن و بی حرکت می شوی به هم می ریزد
و با هر حرکت تو هرچند برایش دردناک باشد خوشحال و مشعوف می شود.
پدر هم دلواپس امروز و فردای توست اینکه سالم و سلامت به دنیا بیایی و مادرت نیز سلامت
باشد اما بیش از هرچیز نگران آینده توست که تو مرد مسوولیت پذیر و متعهدی خواهی شد
یا مثل بسیاری از جوانان و نوجوانان این دوره بی خیال و بی مسوولیت خواهی بود.
اما من همه سعی ام را خواهم کرد که تو را آنگونه که شایسته توست تربیت کنم و تو فردی
خنثی و بی اثر نباشی و به امید خدا انسان موفق با اراده و سعادتمندی شوی.
این روزها حرفهای زیادی برای گفتن ندارم،شاید حوصله ای نیست عزیزکم که روزگار
کمی نامساعد است و مردمان نامهربان اما خدا همیشه همان خدای رحمتگر مهربان
است.
تو حالا برای خودت مردی شده ای، روح داری، و یک انسان کامل هستی...
تکان می خوری و حسابی مادرت را اذیت می کنی انقدر که که گاهی من حرکتت را
روی شکم مامان می بینم و هر دو شکر می کنیم که تو سالم هستی.
ما در حدود یک ماهی ست که اسباب کشی کرده ایم و از خانه باباجون جواد به
خانه باباجون عنایت امدیم و این اولین اسباب کشی زندگی ما بود و خیلی برامون
سخت و مشکل بود مخصوصا واسه مامانت،اما خدا رو شکر به هر ترتیب تموم شد
و حالا دیگه داریم کم کم آماده میشیم تا یه مسافر عزیز و دوست داشتنی از راه برسه
و « مهرشاد بابا و مامان » بشه...
در میان نوشته ها گاهی از خودمان برایت می نویسم از خودم و مادرت و از دیگر نزدیکان.
تقریبا همه در فامیل در انتظار تولد اولین نوهء دو خانواده هستند واقعا خوش به حالت
چون مورد توجه همه هستی و همیشه عزیز همه خواهی بود.
این روزها حال مادرت زیاد خوب نیست اکثرا حالت تهوع دارد و بی حال است ، البته اینها
طبیعت دوران بارداری ست. اما امیدوارم تو هرگز فراموش نکنی که مادرت برای تو چه مشقتی
را تحمل می کند؛ او حتی به خاطر تولد تو از کار ده ساله اش استعفا داده تا تو را ذرآرامش
کامل به دنیا آورده و بزرگ کند.
البته اینها همه به خاطر توست که زیباترین و بهترین اتفاق زندگی ما هستی!