روز سوم

در روز سوم پسر بابا هنوز زیر اکسیژن بود و یک کلاهک دیگر هم برای تنفس بهتر   روی او قرار داده بودند و وقتی که برای دیدن او به بیمارستان رفتیم فهمیدیم کمی   زردی گرفته و یک لامپ مهتابی هم برای او روشن کرده اند.

چون از بانک مرخصی گرفته بودم تصمیم گرفتم از فرصت استفاده کنم و به دنبال  

شناسنامه پسر بابا برم، اما در بیمارستان مدارک مارا گرفتند و گفتند خودشان  

برای ثبت احوال می فرستند و نیازی به مراجعه ما نیست فقط یک هفته دیگر باید 

 برای گرفتن شناسنامه  پسر بابا مراجعه کنیم، و از اینجا بود که دیگر اسم پسر  

بابا   به عنوان "مبین" رسما ثبت شد و فامیل هم کم کم او را به جای اصطلاح 

 "بچچو" به نام مبین می نامند.   

   

 بعد من یه سری رفتم خونه مامان اینا و نماز خوندم  قبل از ساعت دو بود 

که آمنه زنگ زد و گفت دکترش گفته مرخص می شه، به سرعت فاصله 

۱۹ کیلومتری بیمارستان دنا رو طی کردم و از اینکه بعد ازدو روز و دو شب سخت 

آمنه کنارم میاد خیلی خوشحال بودم. 

نا کارهای ترخیص رو انجام دادیم یک ساعتی طول کشید و بعد سری به مبین 

زدیم و با دلی پر حسرت به خونه برگشتیم.